Trupi Kwiat
Niektórzy ludzie mają matki,
ja mam trupi kwiat,
jej bulwa tkwi mi w ziemi serca
gdzie zmagazynowane są wszelkie urazy,
wielkie i ciężkie.
Zawsze wiem, kiedy ma wybuchnąć,
bo smukliki
lądują mi wtedy na twarzy,
ścierwice kłębią mi się w ustach.
Z dnia na dzień kiełkuje mi
przez sklepienie czaszki,
i pnie się do nieba.
Budzi mnie zapach padliny.
Jedyny płatek
okalający jej gigantyczną kolbę,
jest obszerny jak suknia balowa,
z plisami czerwonymi jak mięso,
na zewnątrz zielony, jak ona sama kiedyś,
gdy samiec muchy śrubowej
zabrał ją na tańce –
jak otulające ją drapowania,
które opadły, gdy ojciec
rzucił ją twarzą na łóżko
odsłaniając haft piętna.
Niektórzy ludzie mają matki,
ja mam dziwadło olbrzymie,
z szeroką spódnicą pochwy kwiatostanowej,
która gnije aż zostanie tylko
czerwony kikut
z trującymi owocami.
Z tomu Mama Amazonica, Bloodaxe Books, 2017
Pascale Petit urodziła się w Paryżu, mieszka w Wielkiej Brytanii. Jej siódmy tom wierszy, Mama Amazonica (Bloodaxe Books, 2017) zdobył nagrodę RSL Ondaatje Prize w 2018 r. Poprzedni tom Fauverie (Seren, 2014), podobnie jak trzy wcześniejsze zbiory, był nominowany do nagrody T. S. Eliota, a pięć wierszy z tego tomu zdobyło nagrodę Manchester Poetry Prize w 2013 roku. Pascale dużo podróżuje, szczególnie w rejon Amazonki w Peru i Wenezueli. Tłumaczenia jej wierszy ukazały się w Meksyku, Chinach, Serbii i Francji. W 2015 roku otrzymała Cholmondeley Award, a tym roku wygrała Literature Matters Award przyznawaną przez Royal Society of Literature i została członkiem RSL.
Foto Pascale Petit: Brian Fraser
ORIGINAL TITLE / TYTUŁ ORYGINALNY
Corpse Flower
AUTHOR / AUTOR
Pascale Petit
PUBLISHED IN / OPUBLIKOWANE W
DATE OF PUBLICATION / DATA PUBLIKACJI:
02/2019
