to moi ludzie & natykam się

na nich na ulicy & chodzę za nimi

w najdziksze miejsca

moi ludzie moi ludzie

taniec obcych w mojej krwi

sari starej kobiety rozpuszczające się w wiatr

bindi nowiu na czole

biorę ją za swoją krewną & przyszywam

sobie na piersi jej gwiazdę

szkraba wywieszonego z wózka

z włosami jak dmuchawcowa fontanna

w piekarni jego też biorę za swojego

wujka sikha na lotnisku

który przeprasza za rewizję

osobistą muzułmanina który porzuca

samochód na światłach pada

na kolana słysząc azan

& muzułmanina który sączy

dobrą whisky na początku maghribu

samotną khalę w parku

która do kurty założyła crocsy

moi ludzie moi ludzie nie zginę

gdy was widzę mój kompas

to brąz & złoto & krew

mój kompas to muzułmański nastolatek

czapka z prostym daszkiem & buty za kostkę

peron metra

mashallah wszystkich ich biorę za swoich

mój kraj jest stworzony

na wzór moich ludzi

jeśli przyjdą po ciebie przyjdą

też po mnie w środku

zimy stado

ciotek wychnie z piasku

ich dupatty staną się oceanem

kolonia wujków zatrze ręce

& tysiące jaśminów rozdzwoni się w powietrzu

moi ludzie podążam za wami jak

za konstelacjami

słyszymy dźwięk tłuczonego szkła na ulicy

& noce otwierają swoją ciemność

nasze imiona to drewno tego kraju

na opał moi ludzie moi ludzie

tyle lat przeżyliśmy tyle

lat jeszcze nas czeka widzę jak planujecie

moje niebo światło waszego lampionu daleko

z przodu & podążam podążam